December 23, 2011

Trimëreshat suljote

Nga Sajmir Lolja

Guximi i jashtëzakonshëm i grave shqiptare ka qenë shfaqur vazhdimisht në historinë e vendit, por një nga shembujt më të shquar ishte ai që u bë i njohur për një degë të popullit shqiptar të përfaqësuar prej suljotëve, kur ato u rrethuan prej Ali Pashës më 1792. Suljotët formonin një bashkim gjysmë të pavarur që përmblidhte 66 fshatra, të cilët i përkisnin rrethinave të Margaritit, Paramithisë dhe Janinës. Deri në kohën e Ali Pashës, ata ishin krenarë për rregullsinë e pagesave të detyrimeve që i bënin Portës. Por kurthet e mashtruesit plak Ali, i cili dëshironte t‘i kishte të gjithë kalorësit e Sulit dhe të ardhurat e tyre në duart e tij të pangopura, shpejt shkaktuan kryengritjen e popullit. Dhe kështu suljotët nisën luftën e tyre të gjatë dhe të lavdishme kundër fuqive shumë herë më të mëdha të Pashait të famshëm.Me anë të lojërave të dyfishta,për të cilat ai ishte një mjeshtër i përsosur, Pashai lidhi fillimisht në fuqinë e tij Xhavellën, një nga kryetarët e suljotëve dhe pastaj rrethoi Sulin. Kështu, ai u përpoq që me ryshfete ta bindte Xhavellën të tradhtonte Sulin.

Këtu mashtrimi u çiftëzua: Suljoti i zgjuar u duk se pranonte t‘i bindej Pashait dhe madje la djalin e tij, Foto, në duart e Ali Pashës si peng. Ai u nis për në Sul në dukje se po e tradhtonte atë, por pa arritur akoma atje, ai i dërgoi një letër kundërshtimi Pashait. Atëherë, Aliu sulmoi Sulin dhe ishte pikërisht këtu që heroizmi i grave shqiptare u bë kaq i dukshëm. Mosko, gruaja e Xhavellës dhe e ëma e Fotos, tregoi mrekullitë e vlerave të saj gjatë rrethimit. Ajo shqeu me sëpatë të vogël disa kuti fishekësh, ia ngarkoi ato edhe grave të tjera, dhe u sulën drejt llogoreve për t‘i shpërndarë ato te suljotët. Aliu kërcënoi se do ta piqte të gjallë djalin e saj Foto, por ajo iu përgjigj se ajo ishte e re dhe mund të lindte fëmijë të tjerë dhe se ajo më mirë të hante mish të pjekur të djalit të saj se sa të tradhtonte vendin e saj.

("Blackwood‘s Magazine") "The New York Times" 8 shkurt 1880

Shënim shoqërues dhe lindja e shtetit shqiptarRevista "Blackwood‘s Magazine" ishte një revistë britanike me qendër në Skoci, e cila periudhën e saj të botimit e pati në vitet 1817-1980 dhe fillimisht quhej Revista e Përmuajshme e Edinburgut ("Edinburgh Monthly Magazine"). Në kohën e botimit të këtij shkrimi në gazetën "The New York Times", qarku i Sulit, në përbërje të Çamërisë, ishte pjesë e Vilajetit osman të Janinës. Ashtu siç pohon edhe revista amerikane TIME, e datës 26 gusht 1940, Çamëria i merret Shqipërisë me pushtimin e Janinës prej ushtrisë greke më 6 mars 1913. Kryengritjet shqiptare kundër Perandorisë Osmane dhe më pas shpallja e Pavarësisë Shqiptare i prishën planet e shteteve grabitqare dhe balancat e fuqive të mëdha në Europën Juglindore. Si rrjedhim u ndezën dy luftëra ballkanike dhe më pas Lufta e Parë Botërore.Lufta e Parë Ballkanike (8 Tetor 1912 - 30 Maj 1913) filloi me sulmet e Serbisë, Greqisë e Bullgarisë kundër Perandorisë Osmane dhe mbaroi me firmosjen e Traktatit të Konferencës së Paqes të Londrës. Kjo konferencë filloi punimet me 16 Dhjetor 1912, duke pasur si shkak shpalljen e Pavarësisë shqiptare më 28 Nëntor 1912 dhe në fund njohu pushtimet e bëra nga Serbia, Greqia e Bullgaria dhe Pavarësinë e Shqipërisë.

Lufta e Dytë Ballkanike (16 Qershor 1913 - 10 Gusht 1913) filloi kur Bullgaria, e pangopur me pushtimet e saj, sulmoi Serbinë e Greqinë dhe mbaroi me firmosjen e Traktatit të Bukureshtit. Bullgaria e sulmuar edhe nga Rumania e Perandoria Osmane dorëzohet dhe humb atë që pat fituar gjatë Luftës së Parë Ballkanike.Kufijtë e sotëm të Shqipërisë zyrtare u përcaktuan nën kujdesin e Britanisë, Francës, Austrisë, Rusisë, Gjermanisë dhe Italisë me Protokollin e Firences më 17 Dhjetor 1913. Para e pas kësaj date, Greqia edhe u përpoq të gjente përkrahje nga shtetet europiane për rishikim kufiri edhe organizoi fshehurazi shqiptarë të greqizuar të ngrinin krye kundër shtetit shqiptar, që qeverisej prej Komisionit Ndërkombëtar të Kontrollit, me qendër në Durrës dhe kryetar princin gjerman, William of Wied. Përkrahja Greqisë për këtë gjë nuk i erdhi dhe një arsye për këtë mund të gjendet te fjalimi në Dhomën e Ulët të Parlamentit Britanik më 8 Maj 1913 nga Walter Guiness, i cili tha: "Greqia po kërkon territor në Shqipërinë e Jugut ku raca shqiptare është shumicë absolute".

Në shkurt 1914, këto gjashtë fuqi të mëdha europiane i bënë të ditur Greqisë se shumica e ishujve të Detit Egje do t‘i jepeshin asaj me kusht që ajo të tërhiqte ushtrinë pushtuese nga Shqipëria e Jugut brenda muajit mars 1914 dhe ta respektonte shtetin shqiptar. Por nën nxitjen e drejtpërdrejtë të Greqisë (në dukje zyrtarisht asnjanëse), grekët në Jug të Shqipërisë me në krye priftërinjtë e tyre deklaruan më 28 Shkurt 1914 se formonin një të vetëquajtur "Republikë Autonome të Epirit të Veriut, e cila përmblidhte Himarën, Gjirokastrën, Sarandën dhe Delvinën". Kryetar i saj u emërua Gjergj Kristaq Zografo nga Lunxhëria, i cili më 2 Mars 1914 në Gjirokastër ligjëroi se "është e pamundur të vihemi nën zgjedhën e një populli barbar...". Në fund të marsit 1914, qeveria shqiptare kërkoi nga Fuqitë e Mëdha ta detyronin Greqinë të t‘i jepte fund masakrave në Shqipërinë e Jugut. Theksi u vu në faktin se, ndërsa në dukje ushtria greke po largohej prej Shqipërisë së Jugut, në fakt ajo edhe po linte mbrapa banditë të organizuar e të armatosur prej saj edhe po ua ndërronte veshjet ushtarëve të saj për t‘i rreshtuar me "ushtrinë e Epirit të Veriut". Me qëllim që t‘i jepte sa më parë fund shkretimit dhe të sillte paqen në Jug të Shqipërisë dhe në kushtet e një shteti shqiptar akoma me kërthizë të lidhur, Komisioni Ndërkombëtar i Kontrollit luajti lojën e bisedimeve, të mbajtura në Korfuz, me grekët e "Epirit të Veriut". Frika, se nëse përfundimet e këtyre bisedimeve të zhvilluara në Korfuz nuk do ishin të kënaqshme do të shkaktonin pushtimin e Shqipërisë së Jugut prej trupave italiane dhe austro-hungareze, bëri që një marrëveshje (që mund të njihet edhe me emrin si Protokolli i Korfuzit) të firmosej më 17 Maj 1914. Me këtë iu jepej garanci grekëve të "Epirit të Veriut" se "kryetarët e bashkive të qyteteve kryesore të ishin të krishterë ortodoksë, që grekët të mos thërriteshin në ushtri dhe të kishte liri fetare e arsimore për ta", por gjithmonë duke ruajtur kontrollin e sipërm të qeverisë shqiptare.

Lufta e Parë Botërore (28 Qershor 1914 - 11 Nëntor 1918) filloi me vrasjen në Sarajevë të nënmbretit Franc Ferdinand të Austrisë nga një serb dhe mbaroi me nënshkrimin e armëpushimit prej ushtrisë gjermane. Në kohën e shpërthimit të Luftës së Parë Botërore, Shqipëria zyrtare praktikisht nuk kishte qeveri qendrore dhe princi William of Wied u detyrua të largohej nga Shqipëria në shtator 1914. Ushtria greke pushtoi përsëri Shqipërinë e Jugut më 27 Tetor 1914 dhe "qeveria e përkohshme e së ashtuquajturës republikë autonome të Epirit të Veriut" bëri të ditur se nuk do ekzistonte më sepse kështu qëllimet e vërteta të saj ishin arritur. Shqipëria e Jugut mbeti e pushtuar prej ushtrisë greke deri në vitin 1915, kur u shtynë prej ushtrisë italiane.

Perandoria austro-hungareze zyrtarisht mori brenda saj më 1909 Bosnjë-Hercegovinën, të cilën e pat pushtuar që më 1878 dhe ndërkohë u bë edhegarantore e Pavarësisë së Shqipërisë më 1912. E dehur nga pushtimet e dy luftërave ballkanike dhe me ëndrrën për një Serbi të Madhe ku të përfshihej edhe Bosnjë-Hercegovina, nën nxitjen e mbështetjen e Rusisë, duke parë të bllokuar daljen në Adriatik prej një Shqipërie të pavarur, Serbia sulmoi Shqipërinë dhe kreu vrasjen e nënmbretit Franc Ferdinand. Austro-Hungaria kërkoi që Serbia të largohej nga Shqipëria dhe njëkohësisht të mbahej përgjegjëse për atentatin e kryer. Kjo përplasje, në dukje diplomatike, midis Austro-Hungarisë të mbështetur nga Gjermania dhe Serbisë të mbështetur nga Rusia, ndezi fitilin e Luftës së Parë Botërore dhe Shqipëria zyrtare nga shesh u bë përshesh prej ushtrive të huaja.Konferenca e Paqes në Paris (18 Janar 1919 - 21 Janar 1920) u mbyll në fund me themelimin e Lidhjes së Kombeve. Në këtë konferencë u bënë përsëri përpjekje për ta qethur Shqipërinë e mbetur, por ndërhyrja e Presidentit amerikan Woodrow Wilson (1856-1924), i sqaruar nga shqiptarë dhe miqtë e tyre, e shpëtoi Shqipërinë e sotme dhe i ashtuquajturi "Protokolli i Korfuzit" i vetëzhvlerësuar më parë u mohua përfundimisht (rebus sic stantibus).

December 12, 2011

AAOC Letter to Greek authorities for International Human Rights Day

We are representatives of the Albanian American Organization Chameria (AAOC) - a NGO established in the United States conform all applicable laws of the land. Chameria is a name inherited centuries ago by our ancestors and the birthplace of thousands of our members. The current Greek administration calls Chameria Thesprotia, a region in northwestern Greece. We have undertaken a duty as citizens of the United States of America, a place of true democracy, to promote human rights and preserve our Albanian language and traditions. On the occasion of the World Human Rights Day, we resort to the country where democracy was born, the cradle of democracy, ancient Greece, for the redress of certain abuses committed by the Greek administration against Albanians in Greece.

As you may know, in 1940 hundreds of innocent male Chams from the ages of 15 to 70 were interned on the islands of the Aegean Sea. Also Joseph Jacobs, director of the US mission in Albania (1945-1946) states: "Starting in June 27, 1944 in Paramithia and March 1945, units of Zervas's dissolved forces carried out a massacre of Chams in the Filiates area, and practically cleared the district of the Albanian minority. The authorities in north-western Greece perpetrated savage brutality by evicting some 25,000 Chams - residents of Chameria - from their homes, where they had been living for centuries on end. They were chased across the border after having been robbed of their land and property. Most of the young people were killed, because the majority of the refugees were old folk and children." [1]

In 1995, the Organization of States Unrepresented Nations in the Hague condemned the genocide committed against the Albanian population in Chameria by demanding that the Greek government recognize the historical reality of the Chameria problem and work seriously to give it a rightful solution in a democratic way, including:

1.      The repatriation of Cham people to their own homeland;
2.      The right of the Cham people to regain their properties;
3.      Respect all international rights which are derived from international charters and conventions.[4]

Today Greece does not recognize the Albanian minority living in Greece and denies the fact that the Chameria genocide ever took place.  We believe that the denial of genocide is a form of aggression and it prolongs the process of genocide. According to genocide scholar Israel Charny, editor of the Encyclopedia of Genocide, “the denial of genocide strives to reshape history in order to rehabilitate the perpetrators and demonize the victims. It prevents healing of the wounds inflicted by genocide. Denying genocide is the final stage of genocide—it murders the dignity of the survivors and destroys the remembrance of the crime.” We will not let the dignity of our survivors be murdered; we collectively remember this genocide every year on June 27th.

The latest report by the UNHRC Independent Expert on Minority Issues, Ms. Gay MacDougall cites that Greece is a state party to the major international human rights instruments of particular relevance to the rights of minorities including the International Convention on the Elimination of all Forms of Racial Discrimination and the Convention on the Prevention of Genocide. Also, article 28.1 of the Greek Constitution provides that international treaties ratified by Greece have supra-statutory force and take precedence over other Greek laws. [2]

Furthermore, State Department Human Rights reports on Greece indicate that Greece has an Albanian population who are called Arvanites. [3] In an OSCE hearing for the US Congress about Greek terrorism on June 2, 2002, Congressman Christopher Smith stated that in Greece exist Albanian, Macedonian, Aromanian, and Turkish minorities, and Greek Helsinki Committee president Mr. Panagiotes Dimitras confirmed this fact by adding that the Albanian government brings up this matter occasionally. Similarly, in October 11, 2006, US Ambassador to the OSCE, Clifford Bond in a Human Dimension Implementation meeting in Warsaw stated that “the treatment of persons belonging to ethnic Albanian, Macedonian and Turkish minority groups in Greece remains a matter of concern”.
Today, we as American citizens demand the Greek government to recognize the genocide of the years 1944-45, against an innocent population. Also, since Greece decided this year to grant Greek citizenship to Jews expelled from Greece before 1945[5], we suggest it should also restore Greek citizenship rights to many of our organization’s members born in Greece before 1945.

We are confident that the Greek government and Greek Parliament will remedy an undeniable right of American citizens born in Greece in accordance with all applicable international legislation.
  
Respectfully submitted,


Albanian American Organization Chameria



[1] Documents of the US Department of State, No. 84/3, Tirana Mission, 1945-1946, 6-646
[2] A/HRC/10/11/Add.3. 18 February 2009 
http://daccess-dds-ny.un.org/doc/UNDOC/GEN/G09/111/98/PDF/G0911198.pdf?OpenElement
[3] Department of State Human Rights Report 2010: http://www.state.gov/g/drl/rls/hrrpt/2010/eur/154427.htm 
[4] UN Resolution: UNPO UNPOGA4/1995/12 Unrepresented Nations and Peoples Organization
[5] Greek Jews’ Citizenship Reinstated: http://greece.greekreporter.com/2011/09/04/greek-jews%E2%80%99-citizenship-reinstated/

November 25, 2011

President Obama Congratulates Albanians on Albania's National Day

Press Statement

Hillary Rodham Clinton
Secretary of State
Washington, DC
November 25, 2011

On behalf of President Obama and the people of the United States, I am delighted to congratulate the people of Albania as you celebrate your Independence Day this November 28.
Our two countries share a long history of friendship and cooperation. Today, we are strengthening this partnership as we work side by side in NATO and encourage stability in the region and around the world. We continue to support Albania’s integration into the European Union and we encourage Albania’s political leadership to work together to ensure their country moves forward. The Albanian people want a transparent government, accountable leadership, and strong democratic institutions that will help build a prosperous and secure future. The United States will continue to stand firmly with the people of Albania as we work together to achieve these goals.
As you celebrate this special day, know that the United States is a partner and friend. I wish all the people of Albania the very best and look forward to deepening our partnership in the years to come.

PRN: 2011/2009

November 24, 2011

Greqia tronditet nga çështja Çame, universiteti “Kean” konferencë shkencore

Mediat elektronike greke i janë referuar konferencës shkencore të mbajtur në universitetin amerikan “Kean”, rreth çështjes Çame.
Ato nuk fshehin befasinë e tyre, ndaj reagimeve të fundit nga ana e shqiptarëve për ta kthyer këtë çështje në epiqendër të vëmendjes botërore. Mediat greke, akuzojnë qeverinë e tyre dhe e fajësojnë atë, përsa i përket “gjumit” të rëndë që ajo fle lidhur me këtë çështje.

Sipas tyre: “Nuk është e mundur që pala shqiptare ta ndjekë deri matanë atlantikut çështjen Çame, si dhe të organizojë deri dhe konferenca ‘shkencore’ për këtë çështje delikate dhe historinë e saj në Universitetin “Kean” të Amerikës. Pasi për ne, ajo është inekzistente, nuk ekziston si problem. Po qeveria greke çfarë ka bërë dhe çfarë masash duhet të marrë lidhur me këtë çështje?”.
Gjithashtu, ato analizojnë tepër të shqetësuara deklaratën dhe kërkesat e parashtruara nga ana e shqiptarëve si dhe deklarimeve të kryetarit të partisë së PDIU-s, Tahir Muhedini, ku ky i fundit ka deklaruar: “Ne presim që Greqia të kërkojë njëlloj ndjese për atë që ka bërë. Ne presim që të ketë një zgjidhje graduale pajtuese për çështjen çame. Pra një ligj që të parashikojë afate për kompensime, riatdhesime të atyre që dëshirojnë, etj, madje dhe në përputhje me ligjet greke të riatdhesimit të emigrantëve politikë që u miratuan në vitet 70-80. Sot ne kemi instrumenta në dorë për të patur sukses në kërkesat tona. Ne kemi një parti politike. Ne kushtëzojmë qeverisjen në vend. Ne kemi krijuar shpresë tek popullsia jonë. Ne I kemi  treguar të gjithë popullit shqiptar, të rinjve se plaga e popullsisë çame kullon ende gjak. Ndaj, ne besojmë se do ketë zgjidhje problemi çam. Na duhet ndihma juaj dhe besojmë shumë në dituritë tuaja. Nuk mund të mbetet pa zgjidhje, me këto ligje ndërkombëtare, një problem si yni. E drejta vonon, por nuk mënon thotë populli shqiptar.”, tha z. Muhedini.
Sipas mediave greke është e pa pranueshme që Muhedini të kërkojë: “Ne presim që të ketë një zgjidhje graduale pajtuese për çështjen çame. Pra një ligj që të parashikojë afate për kompensime, riatdhesime të atyre që dëshirojnë, etj, madje dhe në përputhje me ligjet greke të riatdhesimit të emigrantëve politikë që u miratuan në vitet 70-80”, pasi ato i konsiderojnë këto deklamime si ultimatum ndaj Greqisë, që kjo e fundit të pranojë kërkesat e shqiptarëve, t’i kompensoj ata dhe të pranoj riatdhesimin e tyre.
Për gazetarët grek, mbajtja e kësaj konference në nivel shkencor dhe akademik në universitetin Amerikan, përbën një problem madhor dhe ndoshta kombëtar për Greqinë, pasi në të morën pjesë shumë figura të shquara, ku dalloi ajo e gazetarit të famshëm Anglez, njëkohësisht dhe lektor në Akademinë Mbretërore të Mbrojtjes, James Pettifer. Gjithashtu në këtë konferencë morën pjesë dhe antarë të kryesisë së Institutit Ndërkombëtar të Drejtave të Njeriut.

October 20, 2011

AAOC 1st International Conference

We have the honor to inform you about the first international conference organized by the Albanian American Organization Chameria and Kean University’s Human Rights Institute held in New Jersey, USA on November 12, 2011 at Kean University. The theme of the conference is:

Chameria Issue: International Perspectives and Insights for a Peaceful Resolution

AAOC's First International Conference on Chameria
... Saturday, November 12, 2011

The post-WWII and post-Cold War period have been a period of ethnic conflict, which, amongst other things has manifested itself in the ways of wars and continuous tensions in Southeastern Europe. After Kosovo's independence, how has the continuous presence of Chameria issue affected the regional peace in the region, and what can be done to achieve a peaceful solution to the ethnic Albanians issue in the Balkans? Abstracts or paper drafts are welcomed on topics that are specific or relevant to the Chameria issue or other ethnic minorities in Greece, and Greek-Albanian relations in general. Detailed program information will be published soon.


All inquiries regarding conference details should be sent to: chameriaorganization@gmail.com.

For Questions and Directions you may contact AAOC administrators:
Endri Merxhushi at 1-973-449-7172
Sali Bollati at 1-347-268-4388

Special guest panelists will include Prof. James Pettifer from the UK, member of the Oxford University History Faculty & St Cross College and Stanley J. Seeger Research Fellow at Princeton University; Prof. Sali Bollati, and other international academics and representatives.

You are welcome to participate in this educational and cultural event where topics of ethnic conflict and justice will bring awareness to the American and Albanian people and the international arena

Admission to the event is free.

Kean University
University Center Theatre Hall
11 am - 2:00 pm.
1000 Morris Avenue
Union, New Jersey 07083

October 11, 2011

AAOC Memorandum to UN, NATO, OSCE, EUROPEAN COUNCIL AND USA


MEMORANDUM
 
TO:                  UN Secretary General
                        President of the European Council 
                        N.A.T.O. Secretary General
                        O.S.C.E. Secretary General
                        U.S. State Department                                               
FROM:            Albanian American Organization Chameria
DATE:              October 11, 2011
RE:                  Greece’s Threats on Albania, also a NATO Member
DATE:              October 11, 2011
RE:                  Greece’s Threats on Albania, also a NATO Member

We as directors of the Albanian American Organization Chameria (AAOC), a non-profit organization incorporated and organized in the United States of America with much respect and firm trust in the implementation of international law in your previous actions, turn to you for an issue that especially concerns us, with the belief that only through you we can find a just and suitable solution to our human rights issue.

  Our organization as an N.G.O. always refers to established legislation by preserving the American and European democratic values as well as the traditions inherited from our forefathers’ birthplace, Chameria. Ethnic Albanian Chams presently reside in the Republic of Albania and elsewhere in the world. We originate from the Chameria region (currently northwestern Greece). AAOC operates in five U.S. states and we conduct educational and awareness raising activities to maintain and revive our ethnic Albanian culture, traditions and language.

  Our concerns arise from several recent provocative actions of the Greek political officials that challenge the territorial integrity of the Albanian State. More specifically, the Republic of Albania and the Republic of Greece are legally in a state of war which was proclaimed by Greece in 1940 as Law 2636/1940.[1]. After a decree was issued in 1987 to abolish this law, the Greek Parliament did not ratify it. To date this law has not been abolished by the Republic of Greece. 

  What is particularly significant to the Balkans peace is that both Greece and Albania are NATO members. Greece has joined NATO in 1951 and Albania has joined NATO in 2009. On the other hand, the Government of Greece continues to meddle in Albania’s internal affairs by raising expansionist claims against Albania’s sovereign territories in its political arenas and its educational system funded partly by European taxpayers’ money. 

  We have noted many Greek organizations in the U.S., Europe, Australia, along with the relevant ministries of the Republic of Greece raise deliberate claims for the territorial and maritime annexation of the southern part of the Republic of Albania. These actions are in conflict with the good, yet fragile neighborly relations between Albania and Greece. Furthermore, several Greek terrorist organizations as MAVI, add to the inter-regional provocations against Albanian territories without any reaction from Greek officials. Moreover, diplomatic representatives of the Greek state like Mr. Ikonomou, Consul of Greece, officially claim that the city of Korce in Albania is historically a Greek city and its citizens should be recorded as Greek and not as Albanian in the current census. For this purpose, similar officials also refer to South Albania as “Northern Epirus”.[2]  They refer to “Epirus” as a Greek region, at a time when this label belonged to a Roman administrative division dating 2.000 years ago. Epirus has been continuously inhabited by a majority of Albanians as many Greek and international historians will confirm this fact. Although the Greek state is maintained by the loaned funds of European taxpayers, it continues to pay special ‘pensions’ of over 300 Euros monthly to thousands of ethnic Albanian citizens on the condition they falsely declare themselves as ethnic Greeks. To add more fuel to the fire, the Greek parliamentary party LAOS recently officially declared by demanding that southern Albania be annexed to Greece.[3]

   Lately several incidents have occurred that are not only discriminatory but also illegal for the movement of Greek citizens of Albanian nationality. Although the European Council generously granted Albanian citizens the right to travel without visas within the Schengen area, Greek authorities have not allowed Albanian-born Greek citizens of Chameria, to enter freely there to see the graves and the lands of their ancestors. The Greek Consulate in Tirana has always denied issuing entry visas to Albanians born in Greece. These circumstances create a negative precedent for the preservation of territorial integrity in the region after Greece opens the way for conflict between two NATO members. 
  
  These issues make it impossible for us to remain indifferent, but to turn to you with more respect and trust to help these two countries stop these provocations that do not serve well to the European community. Ethnic Albanians of Chameria have suffered a brutal genocide, have been ethnically cleansed from their ancestral lands, and persecuted by the communist regime. Nevertheless, we still want to live in peace among the Greek people. That is why Albanians and Greeks as neighbors should peacefully solve legally inherited issues. We do not want to escalate to the point where scholars from the Center for Conflict Resolution Studies at the UK Ministry of Defense caution: "The Chams will soon have exhausted all channels to find a peaceful solution to their demands. Dialogue between Tirana, Athens, Cham representatives and international mediators to resolve the issue is urgently needed in order to avoid further straining relations between Albania and Greece, and risking the issue being hijacked by radicals.[4]
 
Finally, the republics of Albania and Greece deny the rights of 500.000 Chams living in both countries. We believe that peace and stability in the Balkans will be achieved if Greece effectively and completely puts an end to its dated nationalistic claims and revokes the 1940 legislation on the Status of War with Albania. We therefore kindly demand an appropriate solution to this issue through independent mediation.

Respectfully submitted, 
Albanian American Organization Chameria-AAOC

[1] Greek Kingdom Government Journal, Nr. 379, Date 10.11.1940, Law 2636.1940.

September 25, 2011

NJË VIZITË ÇAMËRISË SIME

(Nga shqetësimi në dhimbje, nga dhimbja në shpresë …) 


U nisa herët nga Kosturi,
... në Çamëri, ëndërra më shpuri,
thash, po ndalem në Margëlliq,
kam ca vëllëzër e kam ca miq!

Mendova, do më presin Çaparët,
siç e kanë adet shqiptarët,
por, gjeta të përmbysura magje,
rrafsh me tokë, kulmet mbi pragje!

Ah, medet, ç´pashë o Hyji im,
zemra u mbush zeher, pelim,
n´dëshprim, nisa këngën në gjuhë Nëne,
këngës m´i erdhi një erë gjëme!

Mora rrugën për në Janinë,
desha t´vizitoj Pashanë, Alinë,
pyeta se ku e ka Kalanë,
a do shoh Vasiliqinë, Pashanë?!

Shkova në Oborr t´Lavdisë,
ai që i bëri tërmet Perandorisë,
kot qesh nisur dhe kot shkova,
Ali Pashanë dot s´e takova!

Nuk dëgjova asnjë fjalë shqipe,
në Kështjellën përballë Liqeni,
gjurmëve t´kohës Ilirike,
tash n´greqisht iu shkrua refreni!

Ndjeva dhimbje n´krahëror,
rrënjët e mia ishin zh´bërë,
një Copë Lavdi e Trungut Arbëror,
ishte prerë keq me gërshërë!

Ah, mendova unë i ngrati,
të marr rrugën kah Filati,
po dhe atje, sytë çfarë më panë,
derdha lot për atë copë Vatan!

Ishin ndërruar emra, gjuhë, çka mos...
nuk tymonte më Oxhak në Shqip,
s´di ku mbeti gjithë ai Epos,
i Trungut tim t´lashtë Ilirik?!

Koka më vlonte, gjaku ndezë,
mora rrugën për në Prevezë,
ndoshta aty do gjej Picarët,
Kollokotronët apo Çaparët?!

Kisha hy n´mendime t´thella,
kur, para m´del Kiço Xhavella,
me një ngërdheshje në ironi,
m´thot: Mirë se erdhe në Greqi!

Ah, i thom, o farë e shitur,
ti për rrënjët, kurrë s´ke ditur,
po ta kisha Markon gjallë,
ty e Karaiskaq do ju kish kallë!

Mu mbush zemra plot maraz,
thash, t´kërkoj Tahir Abaz,
s´gjeta Tahir e as ushtri,
po ku i le o Nënë Çamëri?!

E shkretë përpara më doli Arta,
tashmë të gjitha i kisha t´qarta,
nuk pashë dot as Bubulinë,
rrafsh me tokë i bënë shtëpinë!

Loti i vakët më shkoi përfaqe,
s´flitej shqip më n´ato konaqe,
ku janë çamët, kah i shpuan,
s´ka djepa as varre, vallë kah shkuan?!

S'pashë më n´shqip tabela as targa,
si e vdekur më dukej Parga,
n´Gumenicë e n´Paramithi,
nuk i vinte më erë Çamëri!

Ev! Thash po iki për në shtëpi,
para më doli një djalë i ri,
më buzëqeshi ashtu qeltas,
dy tri fjalë mi tha krejt fshehtas:

- Xhaxhi, të qoftë rruga e mbarë,
t´falemnderit për këtë vizitë,
mos harro, edhe ne jem shqiptarë,
që s´guxuam të t´flasim shqip!

Kujdes t´lutem, po t´përcjellin,
ca langonjë që i vrau zezona,
frikë e ankth duan të mbjellin,
që t´mohojmë ne rrënjët tona!

Pasha Nderin e Bubulinës,
pasha trimërinë e Marko Boçarit,
kurrë në gjunj s´i bie Athinës,
se jam Nip i Ahmet Çaparit!

Ma thonë emrin: Marko Pirro,
kështu dëshironin t´partë e mi,
babai, ndjesë pastë, më tha: Biro,
Çamëria është Shqipëri!

Eh, i thash, xhaxhai të pastë,
tash po kthehem me t´reja shpresa,
s´jeni vetëm, do jemi t´gjithë bashkë,
se përndryshe, do na vret Besa!!!

Me sy hapur po ëndërroja,
për Çamërinë dhe çamët e mi,
nga dhimbja n´shpirt, po lotoja,
a do vi ajo ditë, o Nënë Shqipëri?!



Mentor Thaqi VS., 22.09.2011

September 24, 2011

Greece's Unwanted Citizens are now Citizens-What about the Chams?


Jews who left Greece during World War II can have their citizenship reinstated after the passage of a new law.
The Greek government on Sept. 2 passed an amendment to a new foreign resident law, which will automatically reinstate Greek citizenship for all Jews that were born in or before 1945.
The number of Greek Jews affected by the amendment is likely no more than 300-350, according to reports.
Their descendants, although eligible, will not receive citizenship automatically. They will have to apply and if they meet the proper criteria will receive their Greek passports and citizenship.
The amendment comes after 65 years of appeals, applications and behind-the-scenes efforts by the Greek Jewish community.
The problem was created during and after WWII. During the war a number of Jews were able to escape to Turkey where the Greek consular officer tried to persuade them to join the Greek Army in Egypt. Those who refused and wanted to reach Palestine were stripped of their citizenship.
Another group of Greek Jews fought with the communist partisans’ organization against the Nazis. After WWII and during the civil war in Greece from 1946-1951, the members were hunted down as communists and either executed, imprisoned or exiled in concentration camps that mirrored the Russian gulags. In order to avoid that fate, many Jews accepted the government’s offer to go to Palestine and be stripped of their citizenship.
During the debate in the Judicial Committee of the Greek parliament, Justice Minister Harry Kastanidis said “it is an honor to Greece [to have these people requesting their citizenship back], an honor that Greece would be obligated to reinstate their citizenship no questions asked.”

The far-right LAOS Party fought against the amendment, saying: “The law will raise many serious issues from other ethnic groups, a thing we of course all deprecate, such as Bulgarians, Muslims, Armenians, Albanians, Skopje, and maybe even Chams (a sub-group of Albanians who originally resided in the coastal region of Epirus in north-western Greece, an area known among Albanians as Chameria.) What will you do then?”
As expected the communist party was also against the amendment, saying that this was one step closer to forming close ties with Israel in order to further the “imperialistic plans regarding the natural gas reserves.”

 http://greece.greekreporter.com/2011/09/04/greek-jews%E2%80%99-citizenship-reinstated/
 

September 10, 2011

Krenar

Ndjehem shumë krenar që jam nga Shqipëria
Linda shqiptar,

kam gjuhën e traditat e mia
Na nënshtruan por s'na zhdukën

sa e sa perandorira

Malësia, Molla Kuqe, Ilirida e Çamëria
Gjithë Jemi Nje,

Jo nuk shitet kombësia, nuk vdes shqiptaria
Kemi qenë, jemi dhe do të jemi

e tëra Iliria.....

August 31, 2011

Interview with a witness of Genocide in Chameria

Interview with a witness of Crimes in Chameria, Mehmet Hima.


http://video.google.com/videoplay?docid=5957131311704011373


Summer School from Institute of Chameria Studies

Shkolla Verore 2011


Shkolla Verore, Ulqin 2011.

Insituti i Studimeve per Camerine per te katertin vit radhazi me mbeshtetjen e nje grup profesoresh te nderuar organizon shkollen verore kushtuar problemeve aktuale te Ceshtjes Came si nje ceshtje e rendesishme ne rajonin e Ballkanit.
Ne kuader te trajtimit te kesaj ceshtjeje si nje ceshtje qe nuk i perket vetem popullsise se krahines se Camerise por te gjithe kombit shqiptar, nga data 28-31 Gusht 2011 zhvillohet ne qytetin
historik te Ulqinit  Shkolla Verore me pjesemarrjen e studenteve te viteve 4-5 si dhe master kushtuar problemeve aktuale te Çeshtjes Çame.

INFO – Chameria-Summer-School-2011-Ulcinj.pdf

Per pjesemarrjen ne te jeni te lutur te aplikoni online ne kete faqe interneti, duke derguar nje CV dhe
motivimin tuaj ne kontaktet e meposhtme:
Email: gjxhafa@gmail.com
Tel: +355 4 2272091
Mob: +355 67 20 03283

August 23, 2011

Djale Cam

Do martonem t'ia bej bam se me thone djale cam,
per nje vajze gjeraqine
do gjezdis gjithe Camerine
Do nisem me kal te bardhe te marr nuse ne Sajadhe
zemren time se cma mori kjo vajza nga Grikohori

July 19, 2011

SHPIRTI ÇAM I VIOLINËS

taksisti-300x210.jpg (300×210)
Bexhet Serjani, taksisti me violinë

Pasditeve në Skelë, Vlorë, dera e pasme e një taksie rri hapur dhe në sedile duket një burrë, i zhytur në lojën me violinë. Nuk është klient. Është taksisti yt.
Bexhet Serjani është 47 vjeç, familjar, babai i dy fëmijëve. Ka vite që ushqen familjen me taksinë e vet, dhe shpirtin me ëmbëlsinë e tingujve të violinës.
Nuk është profesionist. Nuk di të shkruajë madje asnjë notë muzike, por kjo nuk e pengon të luajë me violinën e tij, Ndoshta taksia me violinën nuk kanë asnjë lidhje, por ato bashkëjetojnë në mënyrë perfekte në mjetin që gjithmonë parkohet në Skelë, në pritje të klientit të radhës.

-Ke bërë shkollë për violinë?
Jo, asnjëherë. Nuk i njoh notat. Vetëm veshi i kap. Ku kishte shkollë për ne atëherë. Isha vetë i pestë fëmijë dhe punoja në transport në frutore. Gjeta dhe violinë, por më pas, gjatë kohës që isha ushtar mu thye violina. Lekë nuk kisha ta blija më. Më piku ajo violinë. Për 20 vjet nuk kapa violinë me dorë.
-Si ju rikthyet pasionit?
Sa më shumë kohë kalonin, aq më tepër mendoja për të. Kam tre vjet tani që e kam blerë violinën. Kjo që zgjodha, është e ëmbël, ka volum. Tani riushtrohem. Por nuk është e lehtë. Mosha nuk të ndihmon shumë.
-Keni tjetër familjar që ka lidhje me muzikën?
Në shtëpinë time asnjë.
-Si reagojnë klientët kur ju shohin me violinë?
Ka që e kanë vendosur se “do të shkojmë tek violinist”. Ka të tjerë që thonë “ e ke në terezi ti vëlla” dhe shkojnë tek taksia tjetër. Por kjo smë pengon që të vazhdoj të mbaj në taksi violinën time.
-Ju ka qëlluar që pasi keni shërbyer me taksi, t’ju kërkojnë ti bini violinës?
Po më ka ndodhur. Madje jo një herë. Para një jave ishte një rus. Unë nuk njoh pjesë ruse, por luajta “violinën cigane” e më dha 20 euro. Një herë tjetër luajta për një grek një orkestrale çame, të shtruar. Ata janë qejflinj, i shijoi shumë. dhe me pagoi. Kam patur raste, si jo, pasi ka njerëz që nuk janë të pandjeshëm ndaj violinës.
-Nëse mund ta quajmë repertor, cfarë pjesësh ke në të?
Kryesisht pjesët “çamiko”. Më pëlqen muzika e shtruar, luaj dhe pjesë tiranase, por gjithmonë tek popullorja.
-Nëse do të detyronin, mes violinës dhe taksisë, kë do të zgjidhje?
Violinën. Si taksist kam gati 19 vjet, por violina më është lidhur me shpirtin. Do punoja ndonjë roje, se punë tjetër unë s’di të bëj veç kësaj që kam, por kohë do të gjeja për violinën…

Bexhet Serjani
Mosha 47 vjeç
Arsimi 8 vjeçar
Jeta:
I martuar me dy fëmijë. Është i vetëpunësuar prej 19 vitesh si taksist. Është e vetmja punë që di të bëjë… përveç rënies së violinës. Violinën e ka mësuar që në moshë të vogël, por mundësitë financiare nuk e kanë lejuar të blejë violinë. Violina e parë nuk pati jetë të gjatë. Instrumentin e e tanishëm e ka blerë para 3 vjetësh.
“Ne çamërit i kemi preferuar shumë sazet në gëzime familjare dhe në dasma merrnin gjithmonë orkestra ku ishte e pranishme violina. Gjithmonë më ka tërhequr, më ngjasonte me bilbilin. I vogël, u shkoja pas sazexhinjve. Kudo që të ishin, në Kumë, në Lirim, unë u qepesha pas, edhe pse im atë më rrihte atëhere, pse shkoja pas njerëzve me ngjyrë. Në Llonxhë shkoja tek një Adren, që më mësoi edhe violinën. Isha 16 vjeç”
“Kam edhe tre shokë të tjerë me vegla. Më pëlqen të luaj në shoqërinë e gërnetës, viloina e ndjej se shkon mirë me të Ndodh që u marrim leje në ndonjë lokal, të shoqërojmë me muzikë. Më ka ndodhur që të kalojnë këtu shkollarë që studiojnë muzikë e i kanë rënë violinës sime. Ata kanë repertor tjetër dhe të pasur, por më kanë përgëzuar për muzikën që bëj” 

Gazeta Shekulli

July 9, 2011

Gjenocidi grek mbi Çamërinë, pengu i Europës

- Në mungesë të një projekti për drejtësi -

Hyqmet Zane

Çdo vit që kalon nga ai 27 qershor 1944, e bën më të qartë atë çfarë ka ndodhur në tokën e Çamërisë, por edhe qartëson përse u hesht dhe përse vazhdon të mos vihet dorë mbi një padrejtësi çnjerëzore me emrin “gjenocid”. Edhe pse i pranuar nga vetë dëshmitarët okularë dhe komisioni i ngritur miks në atë vit, që dëgjoi rrëfimet dëshpëruese dhe tronditëse të familjeve që vuajtën masakrat fashiste të shovinistëve grekë, por e pranuar edhe nga vetë akademikët grekë para disa vjetësh, Greqia dhe qarqet progreke vazhdojnë të mos flasin dhe ta mohojnë këtë gjenocid që mori mijëra jetë njerëzish. Por krah kësaj heshtjeje ka edhe një Europë që përsëri hesht, edhe pse dihet dhe njihet që në Çamëri u shkelën mizorisht të drejtat e njeriut dhe pati masakra ndaj popullatës së pambrojtur civile çame.
Shpesh violina greke ka pasur vetëm një tel dhe i ka rënë këtij teli të çakorduar, sepse e dinte që, sido të fliste Greqia, ajo kishte Europën në mbështetje dhe krah për të qenë avokate e çdo padrejtësie që mund të bënin grekët, aq më tepër ndaj shqiptarëve. Akuzat pa dëshmitarë dhe pa fakte të grekëve ndaj çamëve janë absurdi që ne shqiptarët e Çamërisë kemi 67 vjet që i dëgjojmë, por i dëgjojnë edhe kanceleritë europiane që gjithnjë e mbajnë peng gjenocidin grek në Çamëri, në mungesë të një projekti për të dhënë drejtësi.
Që nga pushtimi i Shqipërisë nga Greqia pas padrejtësisë së Konferencës së Londrës më 1913-n, që e ndau tokën shqiptare në pesë pjesë, Çamëria është toka europiane që nuk është çliruar asnjëherë deri më sot. Edhe gjatë pushtimit fashisto-nazist të Greqisë 1940-1944, ligjërisht Çamëria nuk është bashkuar me Shqipërinë, siç u bë me Kosovën. Në këtë mënyrë, Ligji i Luftës që ende mbahet nga grekët midis Shqipërisë e Greqisë, nuk ka asnjë lidhje me ne shqiptarët e Çamërisë, sepse edhe në atë kohë ne ishim dhe ligjërisht ende jemi shtetas grekë, sepse Greqia nuk ua ka hequr zyrtarisht çamëve shtetësinë greke. Atë e hoqi arbitrarisht dhe brenda një nate qeveria e Tiranës, ku çamët ishin të vendosur si refugjatë në vitin 1953.
Nga ana tjetër, edhe akuza greke ndaj çamëve është një tjetër absurd dhe një padrejtësi që europianët e dëgjojnë dhe nuk reagojnë, kur arkivat europiane e dinë shumë mirë se cila është e vërteta e asaj që ndodhi në Çamëri 67 vjet më parë. E dinë këtë edhe arkivat e nazistëve gjermanë dhe fashistëve italianë që e bënë këtë luftë, po aq sa edhe arkivat e Aleancës Antifashiste. Se si ka mundësi që të ndodhë një masakër çnjerëzore në mes të Europës dhe të mos kenë dijeni drejtuesit e shteteve, kur ata ishin në Korfuz, ishin në Janinë, ishin në Athinë, ishin në Shqipëri dhe kur vetë forcat e EAM-it e dinin se do të bëhej një gjenocid i tillë spastrimi etnik.
Nga ana tjetër, duhet thënë se gjatë gjithë periudhës së Luftës II Botërore në Greqi ka pasur vazhdimisht qeveri kuislinge greke dhe ata kanë administruar edhe Çamërinë. Ne çamët s’kishim si të ishim bashkëpunëtorë me pushtuesin, kur bashkë me pushtuesit gjermanë ishte vetë "qeveria greke" e Ralisit.
Pikërisht këto fakte dhe këto të vërteta janë një gong i fuqishëm që komuniteti çam në Shqipëri, por edhe në SHBA i bie fort, por që përsëri heshtet, nuk thuhet asnjë fjalë, në një kohë që drejtësia europiane e Hagës e kërkon kriminelin e Serbisë në çdo vrimë ku të ishte futur, ndërsa e di që Napoleon Zerva ishte një ideator dhe zbatues i politikës zyrtare greke me miratimin edhe të kishës greke dhe nuk thotë qoftë edhe një fjalë të vetme se si është e mundur që të ngrihet një monument në Çamëri për një kriminel që ka vrarë foshnjat në bark të nënës, qoftë edhe për një rast të vetëm e jo më për një popullatë të tërë 50 mijë vetëshe. U tronditën europianët në Bruksel në rastin e Griseldës dhe pa u hetuar mirë rasti në fjalë që doli një blof, bërtitën, e bënë problem, kurse komuniteti çam ka 67 vjet që thërret e kërkon drejtësi në emër të ligjit e të Zotit për pafajësinë e mbi 3 mijë shqiptarëve të Çamërisë, të vrarë e therur e po aq të vdekur më pas nga vuajtjet e rrugës e urisë. Nëse ka një shtet që bërtet më shumë në botë për respektimin e të drejtave të shtetasve të tij në botë, ajo është Greqia. Njëherazi e them me gojën plot se nëse ka shtet që shkel me të dyja këmbët të drejtat e njeriut brenda vendit të tij, ajo është Greqia. Çfarë emri i duhet vënë kësaj?
Edhe politika shqiptare diplomatikisht hesht, se kuptohet që ka një hall të madh me fqinjin europian, por më shumë e kam te politikanët e vetë komunitetit çam, nëse janë të tillë, nuk e kanë të qartë orientimin drejt zgjidhjes. E them këtë, sepse shpesh shoh e dëgjoj copëza fabulash sensibilizuese që treten në kohë, por asnjëherë nuk kam parë një platformë të tërë mundësish për zgjidhje që për mua janë politike dhe ligjore. Politike, për të përdorur të gjithë potencialin politik e diplomatik ashtu si Rugova për Kosovën që trokiti dhe diti të trokasë në portat e kancelarive europiane dhe asaj amerikane. Juridike, për të plotësuar me fakte, argumentuar juridikisht dhe përdorur teknikisht ato në shërbim të cilësimit “gjenocid” të një masakre që plotëson të gjitha kushtet për t’u cilësuar si i tillë.
Për mendimin tim, çështja çame është njëra nga më të vjetrat në Europë e pazgjidhur dhe me një problematikë të gjerë. Zgjidhja e kësaj çështjeje kërkon para së gjithave mirëkuptimin bilateral mes Shqipërisë dhe Greqisë përmes komisioneve të përbashkëta që do të merren me trajtimin dhe gjetjen e pikave, ku do të mbështeten për zgjidhjen e problemit.
Para së gjithash në mes dy vendeve duhet të ekzistojë vullneti i mirë për futjen në axhendën zyrtare për zgjidhjen e çështjes çame veçanërisht nga Greqia. Një nga rrugët është edhe hedhja në gjyq e Greqisë për çështjen e pronave të çamëve, të cilat duhet t’u kthehen të zotëve, por që kjo gjë nuk mund të ketë sukses me gjyqe individuale, për shkak të shumë faktorëve që janë në disfavor të çamëve. E rëndësishme është të themi se kërkohet një dënim i gjenocidit të ndodhur në Çamëri në vitet 1944-1945, në fund të Luftës II Botërore dhe pranimi i tij nga shteti grek në mënyrë zyrtare. Por mospranimi nga ana e shtetit grek e këtij gjenocidi e vështirëson zgjidhjen. Hapja e kufijve përmes liberalizimit të vizave dhe hyrjes së Shqipërisë në BE, është një shans që ndihmon në zgjidhjen e këtij problemi tashmë 67-vjeçar.
Duhet thënë gjithashtu se zgjedhja e një partneri ndërkombëtar të fuqishëm si SHBA-ja dhe ndikimi e mbështetja e tij për çështjen çame dhe njëherazi presioni ndaj shtetit grek për të pranuar çështjen në fjalë dhe zgjidhjen e saj, mendohet të jetë një nga rrugët efikase.
Unë e gjej të udhës që të them se iniciativat politike si ajo e Tahir Muhedinit që jo vetëm e çoi komunitetin çam me përfaqësim në Parlamentin shqiptar më 2009-n me PDI, por edhe përpjekjet politike të vetë Shpëtim Idrizit si deputet dhe sot si kryetar i PDIU, por edhe çdo iniciativë e çdo deputeti tjetër si ajo e Dashamir Tahirit në kufi të Qafë-Botës, janë të mirëpritura jo vetëm për komunitetin çam, por edhe për gjithë shqiptarët dhe syrin e Europës.
Por demi duhet kapur prej brirësh dhe kjo do të thotë se ne vetë si komunitet çam kemi nevojë për një gjetje mes vetes, si me thënë duhet të lajmë zemrat para Zotit e me një zë të vetëm duhet t’i themi botës se tani e kemi gjetur çelësin e aksionit politik dhe juridik. Dhe këto janë trokitjet e para si në Departamentin e Shtetit, që shumë mirë e kanë kuptuar si Muhedini e Idrizi, por edhe në hartimin e një memorandumi si ai i 65 vjetëve më parë që Komiteti Antifashist Çam i drejtoi Lidhjes së Kombeve (sot OKB) shoqëruar me dosjen e krimeve dhe aftësimin e personave që do të jenë interlokutorët e saj në Hagë e Strasburg, në Bruksel e në Kongresin Amerikan. Dhe e gjitha kjo kur Rezoluta e parë duhet të dalë nga vetë Parlamenti shqiptar. Këtu më duket se qëndron sekreti i një nisjeje të mbarë në shërbim të zgjidhjes. Nuk është koha më për të qarë në Qafë-Botë, por për të “qarë” nëpër botë te shtetet që kanë zë e fuqi më shumë për të dalë në krahun e drejtësisë së komunitetit çam.

Gazeta Shqip

July 4, 2011

Albanians of Kosova celebrate 4th of July




PRISHTINE- Me rastin e 4 Korrikut, përvjetorit të pavarësisë së SHBA-së, në Kosovë janë paralajmëruar disa aktivitete, me të cilat shënohet kjo datë. Duke i konsideruar Shtetet e Bashkuara të Amerikës si aleatin më të mirë të Kosovës, institucionet dhe qytetarët në vazhdimësi e shënojnë këtë ditë.
Në mbrëmje, në Sheshin Nëna Terezë në Prishtinë do të mbahet një koncert festiv si dhe do të hapet një ekspozitë  “Faleminderit Amerikë” në Muzeun e Kosovës.
Edhe subjektet politike kanë përgëzuar SHBA-në për përvjetorin e pavarësisë. Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës ua ka përcjellë urimet më të përzemërta ambasadorit amerikan në Kosovë, Kristofer Dell, stafit diplomatik, ushtarëve amerikanë të KFOR-it, Qeverisë së SHBA-së dhe mbarë popullit amerikan.
Në urim thuhet se Dita e Pavarësisë së SHBA-së është moment i festës jo vetëm për popullin amerikan, por edhe për popullin dhe Republikën e Kosovës dhe të gjithë popujt paqedashës e demokracinë në botë.
“Në këtë ditë, ne, duke ndarë gëzimin me popullin amerikan, përcjellim edhe një herë mirënjohjen dhe falënderimin tonë për të gjithë mbështetjen që SHBA i ka dhënë popullit dhe vendit tonë në rrugën e vështirë për dinjitet, liri dhe pavarësi kombëtare e qytetare”.
“Kosova dhe populli i Kosovës do të jenë përherë përkrah popullit dhe Qeverisë amerikane në projektin dhe vizionin madhor për liri, paqe e demokraci të popujve kudo në botë”, thuhet në urimin e AAK-së.

PANORAMA

HAPPY INDEPENDENCE DAY!

FALEMINDERIT ILLYRIA!

Illyria është një emër i vjetër që na bashkon ne gjithë Shqiptarët siç shprehet i Madhi At Gjergj Fishta 
në fillim të shekullit XX:
Po, por nesër, me ndihmë t’Zotit,
Do ta bajmë prap Shqipni t’lirë
Prej Prevezet m’Leqe t’Hotit,
Prej Tivari në Manastir,
Edhe flamuri Shqipnisë
Si flakë mnijet e Perëndisë
Do t’valvitet në Kaçanik.

 
Dhe vërtetë atdhetari Hajdar “Harry” Bajraktari, para 20 vjetësh i dha këtë emër simbol domethënës gazetes që themeloi. Sot, mbasi festuam 20 vjetorin e themelimit, e kuptoj plotësisht se kjo gazetë shqiptare këtu në NY, nëpërmjet gazetarëve të sotëm z.Ruben Avxhiu së bashku me z.Dalip Greca , që rindezi para disa kohësh DIELLIN dhe të kudo ndodhurin z. Beqir Sina, po paraqet me paanshmëri situatën në të gjitha trojet që këndon Gj.Fishta.

Në çdo numër te sajë do gjesh shkrime,reportazhe dhe artikuj nga të gjitha trojet shqiptare me anët e mira dhe negative, me sukseset dhe dështimet, me përpjekjet për një të ardhme më të sigurtë e mirëqenie më të mirë të shqiptarëve kudo që ndodhen edhe në diasporë.

Ju lutem, mos ma merni për të keq, por mua si Shqiptar, mu mbush zemra me lotë e krenari njëkohësisht, midis brengut dhe mallit për Çamërinë ku kam lindur, kur fillova të lexoj nr. 2063, të dt. 28 Qershor. Në editorialin Për Çamërinë, z. R.Avxhiu, me shumë kurajo, mënçuri dhe
atdhetarizëm, nënvizon:“ Nëse Greqia mendon se e ka mbyllur punën e Çamërisë ngaqë ka trembur e nënshtruar politikanët e të gjitha ngjyrave në Tiranë, ajo gabohet rëndë. Kapaku i asaj tragjedie historike, sapo është ngritur dhe era e rëndë e krimit shumë shpejt do të dalë jashtë kontrollit.. Me mjete publike, botime, dëshmi, lobime, padi legale, marshime përkujtimore etj. Çamët dhe Shqiptarët e shumë trojeve, feve e prejardhjeve po ringjallin kujtimin e viktimave”.

Ne që kemi lindur në Çamëri dhe kemi fatin të kalojmë pleqërinë në këtë vend të madh të demokracisë, atdheu i tretë mbas Shqipërisë, megjithëse pak me vonesë, vitet e fundit jemi riorganizuar në Organizatën Shqiptaro Amerikanët nga Çamëria. Me propozimin e më të vjetërve si z. S.Rojba, z. R.Bebo e tj., kemi zgjedhur në krye të kësaj organizate djem e vajza të reja, të frymëzuar me dashuri dhe krenari për vatanin e prindërve dhe gjyshërve, të edukuar e shkolluarnë institucionet amerikane, në bashkëpunim e bashkëveprim me vëllezërit dhe motrat e tjerë shqiptarë, do të krijojnë lidhje e lobime me personalitete amerikane, për ta vënë në rrugën e zgjidhjes Problemin Çam. Përpjekje të tilla bashkë me Shoqërinë Çamëria dhe me PDIU në Tiranë do ta bëjnë të mundur njohjen, kuptimin dhe zgjidhjen konformë ligjeve ndërkombëtare në fuqi.

Fatëkeqësinë më të madhe e pësoi Camëria më 1913, kur në sajë të politikës antishqiptare të fuqive të Europës se atëhershme ,me gjithë luftën e zhvilluar nga atdhetarët çamë, mbeti jetime, pa nënë. Megjithë përpjekjet konseguente të atdhetarëve dhe Qeverisë Shqiptare, në kohën e Mbretit Zog si brenda ashtu edhe në forumet nderkombetare; mbas luftës e fatëkeqësisht edhe sot, ashtu siç thekson mësipër edhe gazetari atdhetar R.Avxhiu, Çamëria mbetet prapë jetime;
sepse Greqia “mike strategjike” e politikanëve të nënshtruar dhe të trembur të Tiranës, me mohimin e Çamërisë Shqiptare, i shtron qilimin e kuq vehtes, për realizimin e qëllimit shovinist të “megalidesë” për të ashtuquajtur fantazëm “vorioepir”

Jo se ne çamët jemi ndryshe nga shqiptarët e tjerë, shenja më qartë për kombësinë -gjuha ose gluha në dialektin çam është dialekti më i vjetër i mbijetuar edhe sot në arbëreshët e Italisë dhe në mbi 3 milion arvanitasit që fatkeqësisht sot i quajnë te “greqëzuar” Por edhe veshjet si kësula e bardhë, pavarësisht formës, mbetet një nga shenjat me karakteristike të Shqiptarizmës.
Trimëria dhe Dija nuk i janë ndarë shqiptarit.Së bashku me Besën e Bujarinë, Çami është dalluar edhe për dashurinë dhe respektin për punën. Edhe kur i rrëmbyen pasurinë dhe tokat autoritetet greke, Çami vazhdoi të punojë që fëmijët e tij të mos kthehen kurrë në lypësa.

Dhe ky respekt e këmbëngulja në punë duket qartë edhe në një familje karakteristike )çame që pasqyrohet bukur në fq 28-29 me shkrimin e z. Julia Gjika me titull: Një ishull Çam në Dueville të Italisë”. z. J.Gjika na përshkruan me detaje peripecitë e jetës të një familje çame, persekutuar nga shovinstat grekë nga 1925-1944, nëpërkëmbur nga komunizmi enverian shqiptar 1945-1990 dhe ringjalljen në ditët e sotme në Itali. Këtu fillon me mikëpritjen karakteristike çame. Njohja ka nisur më 1979, kur babai i pesë djemve, i paharruari B.Beqiri, jetonte në Shkallnur të Durrësit dhe shkonte në këmbë për të punuar në port, dhe vazhdon ende sot në Itali. Veçse këtu nuk punon asnjë në punë krahu dhe nuk jeton asnjë në shtëpinë e ngritur me purteka. Të gjithë djemtë bashkë me nuset e fëmijtë e tyre, mbasi kanë përfunduar studimet e larta punojnë si ingjinera aeronautike, mjekësi pedagogë fizike, arqitekt e pronarë restaurantesh deri në Gjermani dhe jetojnë në pallate tre katshe të tyre.

Dhe gazeta Illyria që nga faqja e parë udhëzon se në faqet 24-25, Shqiptaret e NY dhe Njy Xhersit, përkujtuan me dhëmbshuri 27 Qershorin -Ditën e Genocidit Grek ndaj Shqiptarëve të Çamërisë .Këtu e vlen për të shtuar se edhe në Detroit, Çikago, Filadelfia e Nju Xhersi, Çamët bashkë me shqiptarët nga të gjitha trojet, nën organizimin e degëve të Organizatës Shqiptaro Amerikanët nga Çamëria u mblodhën dhe përkujtuan kete ditë të Paharrueshme.

Në Shqipërinë Nënë u organizuan shumë manifestime paqësore, kuptimplota për ata që duan ti kuptojnë hallet e Çamërisë Martire. Marshimin vjetor në Qafë Botë-kufirin anti ligjor që ndan Çamërinë nga trojet e tjera Shqiptare, të organizuar e drejtuar nga Shoqata Çamëria dhe PDIU, sivjet e nderoi edhe pjesëmarja e delegacioni të VATRES së Shqiptarizmës, që gjatë 100 vjetëve të sajë , nuk e ka harruar Çamërinë.

Por keto manifestime paqesore pe respekt të të Drejtave Elementare të Njeriut të njohura ndërkombëtarisht, Greqia e pocaqisur, e mbajtur nga ato fuqitë europiane që e krijuan artificialisht para 150 vjetësh, nuk i pranon, megjithëse nuk ka as fuqi të qëndroi në këmbë sot, duke ju lutur ayre që ende nuk i kuptojnë padrejtësitë e shkuara?!

Dhe shëmtimi më i madh i sajë qëndron në faktin se këthen mbrapsht në kufi, ata shqiptarë çamë që kanë lindur në shtëpiat e tyre atje, të dëbuar kur ishin ende 3-4 muaj dhe sot janë 67 vjeçarë. Dhe motivi që i shkruajnë për moslejimin:”qenkan të rrezikshëm për sigurimin ne zonën e Shengenit të Europës”??!!

Ndërsa vjet në shtator, me “këtë 67 vjeçar” u mallëngjyem pamasë kur një shqiptare e krishterë në Pargë, Vasilika, mbante mend se si shoqja e sajë ngushtë Qamileja, qante kur kujtonte të vellain e vrarë nga grekët shovinista më 1944 dhe kishte lënë gjallë një fëmijë 3 muajsh. Ky pra 3 muajsh, që vjet qau bashkë me Vasilikën për tmerrin që ka hequr, sivjet u bëka i rrezikshëm për BE??!! Ky, Dr. Tahsin Demi, i shumë nderuar dhe i ftuar për referime shkencore në të gjitha vendet e Europës!!

Qëndrime të tilla mesjetare janë jo vetëm pakuptim, por bëhen edhe më acarruese kur një rrugaç, palodiplomat grek ulërin në mes të Shqipërisë se Korça është vorioepir, prandaj korçarët duhet të rregjistrohen si grekë, dhe ay nuk kapet për xhele e të shporret jashtë, por organet shqiptare heshtin me paturpësi dhe me mungesë të plotë dinjiteti, heshtin përsëri kur një qytetar shqiptar me të drejtën e vizave shengen(që kakariset qeveria shqiptare), nuk u lejoka te hyj në Greqi ku ka lindur, jo për faj të tijë!!

Nuk më mbetet tjetër, veçse po kujtoj se çfarë është shkruajtur, para disa vitesh, nga analisti i Problemeve Ballkanike, njohës i shkëlqyer i Ballkanit, Prof. James Petifer, në një Studim të Institutit të Krizave pranë Ministrisë së Mbrojtjes Britanike. Midis të tjerave nënvizon:

“.... është më mirë të studjohet një problem kur ka ende mundësi për zgjidhje reformatore paqësore, sesa të presësh deri sa të ketë një konflikt fizik, pastaj duhet të mendosh për planet ushtarake e shumë gjëra të tjera. Dhe sidomos nga pikëpamja ushtarake, një konflikt mbi Çamërinë mund të jetë shumë serioz, pasi është në brigjet e Adriatikut, është pranë Korfuzit që është pjesë e rëndêsishme e ekonomisë greke, një ishull strategjik, dhe sipas disa ekspertave, është një luftë e lehtë për tu zhvilluar. Kjo sepse zona e Çamërisë është shumë e egër si territor dhe do ishte mjaftë e lehtë për grupe të vogla personash të operojnë aty dhe në të kundërt do të ishte shumë e vështirë për operacione ushtarako policore. Vetëm një shenjë e vogël trazirash në Korfuz, do të kishte efekt drastik për industrinë e turizmit në Greqi. Këto janë disa nga arësyet pse një konflikt në Çamëri do të ishte shumë i rrezikshëm dhe i vështirë për tu
kontrolluar.”

S.Bollati, 
New York, 2 Korrik 2011