Kuqezi per Cameri

Një libër i çmuar në shërbim të Çështjes Kombëtar

Prof.dr. Eshref Ymeri

Më gëzon pa masë botimi i këtij libri i zotërisë së nderuar Sali Bollati, një intelektual i shquar atdhetar, i lindur në trevën e dashur të Çamërisë, pjesë e pandarë e trungut tonë amtar, por, nën diktatin e shovinizmit rusomadh, armikut të betuar të kombit shqiptar, e shkëputur me dhunë nga shovinizmi evropian për interesat e shovinizmit grekomadh. Libri lexohet me një kërshëri të jashtëzakonshme.

Bindja ime e plotë është se ky libër, pa mëdyshjen më të vogël, mund të vlerësohet si një “Enciklopedi e Çështjes Kombëtare të Çamërisë”. Autori i nderuar ka folur me gjuhën e fakteve, duke kaluar në “skaner” fatin tragjik të Çamërisë, i cili është pasojë e Tradhtisë së Madhe ndaj Kombit, tradhëti kjo që u mbrujt me shumë kujdes nga tradhtari me damkë dhe mercenari i regjur i grekosllavizmit Enver Hoxha, dhe, po me të njëjtin kujdes, u trashëgua nga pasuesit e tij, po kaq tradhtarë, në periudhën pas ndërrimit të sistemit komunist me një sistem neokomunist, armik të betuar të Çështjes Kombëtare te Çamerise Shqiptare.

Autori e ka vënë shumë mirë në dukje se shovinizmi grekomadh dhe kisha shoviniste greke, në ushtrimin e terrorit gjakatar dhe në kryerjen e masakrave të natyrës së inkuizicionit mesjetar kundër popullsisë shqiptare të Çamërisë;në Shqipëri, në periudhën e sundimit komunist, kanë pasur si aleate mbeshtetjen besnike udhëheqjen antikombëtare komuniste, me në krye tradhtarin e regjur Enver Hoxha, kurse në periudhën e neokomunizmit që vazhdon deri në ditët tona, si aleate po kaq besnike, kanë mbarë klasën politike, me në krye tradhtarët e dy partive kryesore politike, dy shërbëtore këto me nam në shërbim të Athinës dhe të Beogradit që gëzojnë përkrahjen tërësore të brukselizmit.

Mendoj se ky libër është i nivelit akademik dhe, siç e përmenda më lart, mbart vlera enciklopedike të jashtëzakonshme njohëse. Ky libër, në të njëjtën kohe,sherben edhe si nje shuplake e fuqishme kunder tradhetise se rende te bandes komuniste te kriminelit E.Hoxha, te bandes neokomuniste sot ne pushtet si edhe kundër historiografisë zyrtare komuniste dhe neokomuniste për qëndrimin tradhtar ndaj Çështjes Kombëtare të Çamërisë.

Libri është një bilancë i krijimtarisë së pasur publicistike të autorit, i cili Çështjen Kombëtare të Çamërisë e ka pasur dhe vazhdon ta ketë si yll karvani në formimin e vet të shkëlqyer si një intelektual nacionalist.

Artikujt e tij të shumtë, të botuar vite me radhë në faqet e internet it dhe ne shtypin ditor(kur lejohen nga pronaret), janë një kontribut i shquar në shërbim të Çështjes Kombëtare të Çamërisë. Atij i dridhet zemra dhe i ngjethet trupi nga skenat e llahtarshme të krimeve të egërsirave greke kundër popullsisë së trevës së Çamërisë, skena këto, të cilat, kur ishte fëmijë shtatë vjeç, i ka parë me sytë e vet se si ia vranë dhe ia masakruan egërsisht shtatë pjesëtarë të families se tij

Libri është një bilancë i krijimtarisë së pasur publicistike të autorit, i cili Çështjen Kombëtare të Çamërisë e ka pasur dhe vazhdon ta ketë si yll karvani në formimin e vet të shkëlqyer si një intelektual nacionalist.

Artikujt e tij të shumtë, të botuar vite me radhë në faqet e internetit, ( dhe ne shtypin e dites kur lejohen nga pronaret);janë një kontribut i shquar në shërbim të Çështjes Kombëtare të Çamërisë. Atij i dridhet zemra dhe i ngjethet trupi nga skenat e llahtarshme të krimeve të egërsirave greke kundër popullsisë së trevës së Çamërisë, skena këto, të cilat, kur ishte fëmijë shtatë vjeç, i ka parë me sytë e vet se si ia vranë dhe ia masakruan egërsisht shtatë pjesëtarë të familjes së tij.

Ky libër me vlera të jashtëzakonshme njohëse hedh dritë në një mënyrë shumë të ndjeshme ndaj njërës prej tragjedive më të rënda që shovinizmi evropian i shkaktoi kombit shqiptar, me përkrahjen e gjithanshme që i dha shovinizmit grekomadh dhe kishës shoviniste greke, në dëm të interesave tona kombëtare. Krimet e rënda të shovinizmit grekomadh dhe të kishës shoviniste greke kundër popullsisë së trevës së Çamërisë në vitet 1944-1945, të cilat u kryen nën vëzhgimin e ushtarakëve anglezë, ishin skena përmbyllëse të krimit të shovinizmit evropianoperëndimor, pas vendimit të gjëmshëm që ai mori në Konferencën famëkeqe të Londrës të vitit 1913.

Pas leximit të këtij libri, lexuesi me formim të admirueshëm Atdhetar vjen në një përfundim fort domethënës: per ribashkimin e trojeve tona etnike, që nga Tivari deri në Artë e Prevezë

Mendoj se zotëria Sali Bollati, si një Atdhetar i kultivuar dhe si një përfaqësues me dinjitet të lartë i kombit shqiptar, duhet falënderuar përzemërsisht për këtë libër mjaft të pasur me informacion për njërën nga trevat e shquara dhe mjaft të dashura të trungut tonë amtar, siç është Çamëria, një strehë e vërtetë kjo e perëndive pellazgoilire.

• Me 16 tetor 2018, Shoqata Çameria ne Tirane dhe PDIU organizuan ne hotel Tirana promovimin e librit “Çameria -Krahina me Jugore e Trojeve Etnike Shqiptare”, me autor z.Sali Bollati; nje nga te mbijetuarit e Genocidit shovinist grek ndaj Shqiptareve te Çamerise me 1944,sot me banim ne New York me pjesemarres te shumte nga te gjitha krahinat shqiptare

LIBRI ÇAMËRIA: Krahina më jugore e trojeve etnike shqiptare

Tirane - U promovua libri "Çamëria, krahina më jugore e trojeve etnike shqiptare", i autorit Sali Bollati
 

Organizata Çamëria në Washington DC në kuadër të Human Rights Day

Dhjetor 2018 

Fushata e Organizatës Çamëria në kuadër të Human Rights Day

Pas nje sere takimesh zyrtare me veprimtare te disapores në New York u denoncuan krimet greke e komuniste ndaj komunitetit çam dhe diasporës shqiptare në Amerikë.

-Në Washington me stafin e Zërit të Amerikës, pas marrëveshjes për mbledhjen e rrëfimeve të ish të përndjekjurve politikë në SHBA nga Autoriteti i Dosjeve të Sigurimit

- Tek Departmenti Amerikan i Shtetit për të bërë të ditur qëndrimet tona rreth çështjes së pazgjidhur të shqiptarëve të Çamërisë.

Përplasje mes shqiptarëve dhe grekëve në Nju Jork

10 Dhjetor 2018 në një nga lagjet me prani të dy komuniteteve shqiptare e greke, Bay Ridge në Brooklyn, në organizimin e shoqatës Rrënjët Shqiptare “Albanian Roots”, u mbajt një protestë paqësore kundër nderimit të Kostandinos Kacifas. Protesta ndodhi përballë qendrës kulturore Federata “Laconian” (Spartans), e cila pretendon se përfaqëson flamurin e Vorio Epirit, dhe qarqet ultra nacionaliste greke në Nju Jork dhe do të nderonte Kostandinos Kacifën, i vrarë më 28 tetor 2018, në një përplasje me armë automatike me policinë e Shtetit shqiptar në Bularat të Gjirokastrës.

Në protestë morën pjesë dhjetëra shqiptarë nga të gjitha trojet, në kushte të një të ftohti polar minus 10 gradë celsius, raporton IllyriaPress.

Ajo nisi me këngën patriotike “Shqipëri o Nëna Ime” dhe ishte mjaft paqësore, duke u mbajtur në distancën e vendosur nga forcat e ruajtjes së rendit nga NYPD, sipas rregullave të përcaktuara për lejen e protestave ne qytetin e Nju Jorkut.

Mes tensioneve të mëdha, u desh shtimi i numrit te forcave të policisë dhe “barrikada” mes të dy grupeve.

  

Anëtarë të Partisë Agimi i Artë, me flamurit e kësaj partie dhe disa eksponentë të organizatave që përfaqësojnë minoritetin grek, dhe organizatën Federata Laconian (Spartans), në SHBA kënduan himnin grek dhe hodhën parulla shoviniste kundër Shqipërisë dhe shanin shqiptarët si terroristë. Ndërsa 35-vjeçarin e vrarë në përpjekje me Policinë e shtetit shqiptar e cilësuan hero që sipas tyre ra për atdheun e tij.

Shqiptarët mbanin në duar flamuj amerikan e shqiptar, ndërsa këndonin këngë patriotike e thërrisnin “USA USA USA – Shqipëri Etnike – Shqipëri Etnike. Dënoni Terroristin – Dënoni Terroristin – Çamëria Çamëria” dhe trup për ju që nderoni dhe mbroni një terrorist, i cili ka qëlluar me armë automatike kundra Policisë së Shtetit”.

Përfaqësuesit e komunitetit grek, përfshirë edhe një grup të grave, përdorën sharje dhe hodhën parulla provokuese, ngritën flamurin e Agimit të Artë dhe Vorio Epirit, dhe më zë të lart thërrisnin :  “Konstantinos Kacifas, u vra se ka luftuar si shumë prej helenëve të shtypur të pambrojtur për të ruajtur identitetin e tyre grek, jugu i Shqipërisë është Greqi. Në Greqi nuk ka asnjë çam dhe nuk ekziston çështje çame – Harrojeni Çamërinë”.

Esad Gjonbalaj, nga Vuthaj një veprimtar i dalluar i komunitetit, tha se ky veprim është tepër provokues për ne shqiptarët. “Prandaj edhe unë kam ardhur në këtë protestë i nxitur nga kjo propagandë e egër e këtij komuniteti, kundër të gjithë ne shqiptarëve, kudo që jemi. Ata duke nderuar një njeri, i cili qëlloi me breshëri ndaj Policisë së shtetit shqiptar, dhe që duhet shpallur terrorist edhe kjo organizatë ultra nacionaliste me paturpësinë më të madhe në vendin më demokratik të botës, SHBA, shpallet “hero”. Trup për ju”, thirri ai.

Ndërkohë, kreu i Rrënjëve Shqiptare Marko Kepi tha se Konstantinos Kacifas, sipas raportit zyrtar të policisë është thënë se është vrarë pasi ka qëlluar drejt policisë dhe në çdo vend të botës ky akt dënohet, por ja që një organizatë greko-amerikane, që mbahet e taksat e këtij vendi, i del sot në mbrojtje mandej për paturpësi edhe e nderon atë si një “hero”. Ai tha se kjo nuk duhet të ndodhë në shekullin 21 dhe veçanërisht në Amerikë.

“Federata e Shoqërive Lakonike, duhet të organizojë një ngjarje që nderon gratë dhe fëmijët e pafajshëm të vrarë nga qarqet e ndryshme ekstremiste greke, ose për gjenocidin e çamëve, e jo të dalin e të mbrojnë e nderojnë ata që po vrasin çdo ditë nga një shqiptar. Të dënohen ata që kanë kryer siç dihet dhe një gjenocid kundër popullit të pafajshëm shqiptar të Çamërisë dhe jo të mblidhen në Amerikë vendin kampion të lirisë e demokracisë të nderojnë këtë kriminel i cili ka qëlluar kundër policisë sonë duke vënë në rrezik edhe jetën e forcave të ruajtjes së rendit”, tha ai.
/TOP CHANNEL

BISEDIME "MIQËSORE" PËR SHITJEN E SHQIPËRISË

Prej disa ditësh në një qoshe të Korçës Atdhetare Shqiptare; atje kur para disa vjetësh ish konsull I Greqise (I veshur si kapobandë), bërtiste me zë të çjerrur se Korça qenka pjesë e Greqisë; na qenka mbledhur Ministri Bushati me ate të Greqise për biseda "miqësore" të zgjidhjes së çështjeve të përbashkëta.

Ish ministri i jashtëm Paskal Milo nënvizon me zë të lartë sot "Nuk mendoj se do të zgjidhet jo e jo, çështja çame”,

Dua të sqaroj se faktikisht  se ÇAMËRIA SHQIPTARE QËNDRON SI PROBLEM I MADH  MBARËKOMBËTAR SHQIPTAR DHE JO SI "çështje çame" siç e shprehin edhe disa politikanë e deputetë "nacionalista" në Shqipërinë e sotme.

 

ÇAMËRIA që nga lashtësia eshtë KRAHINË që ka folur 'GLUHËN E ËMBËL SHQIPE-si GLUHË PERËNDIE -SHKRUANTE I MADHI NAIM FRASHËRI!

 

Shqiptarët e Çamërisë si të besimit musulman ose krishterë nëpërmjet  gjuhës së përbashkët kanë ndihmuar njeri tjetrin si vëllezër.

 

Pronjatët e Paramithisë kanë qenë Vëllamë me Çamët Boçarenj të Sulit. Ata së bashku me Çaparente e Margëlliçit si edhe Shqiptarët e tjerë të quajtur Arvanitas ishin mbi 90 përqind të udhëhëqsave të Kryengritjes kundër forcave osmane në krijimin e shtetit grek. Edhe Udhëheqësi i revolucionit Ipsilanti  I vlerësoi si Vëllezër.

Por fatëkeqësisht shoqërite fetare të krijuara apostafat edhe nga Rusët menduan të krijojnë një shtet të krishterë duke zhdukur të gjithë ata që nuk ishin ortodoks Dhe me anë të teorisë "Megalidea", filluan zhdukjen e Shqiptarëve Jahudinjëve e tjerë.

 

Me vendimet antishqiptare të Kongresit të Berlnit me 1878, fuqitë e mëdha Europiane, fillimisht ja dhanë Krahinen Shqiptare të Çamërisë Greqisë. Por Shqiptarët Atdhetarë me Mbledhjen e Prizrenit dhe pastaj me Degen e saj tëShqipërisë Jugore në Prevezë të kryesuar nga  Abedin Dino,vendosën me Mençuri, Vendosmëri dhe Trimëri të Bashkuar se Krahina e Çamërisë është SHQIPTARE dhe u pregatitën te Luftojnë me armë për Mbrojtjen e sajë. Kështu Kongresi i Berlinit u tërhoq.

 

 

Por grekët në vazhdim të Megalidesë shoviniste filluan greqëzimin e Çamërisë duke hapur shkolla greke (veprim që e pasoi me përkushtim edhe mohuesi iVepres se Madhe të Fan Nolit, Janullatosi) Megjithëse Peshkopi i Paramithisë kishte përkthyer Ungjillin në gjuhën Shqipe më 1877; peshkopi po i Paramithisë Neofiti; lëshon Urdhërin me 1910 që vajzat e krishtera të rregjistrohen në shkollat greke që kur të behen nëna t'ju flasin fëmijëve greqisht e jo Shqip.

Dhe ky antishqiptarizëm u vu në veprim të plotë me pushtimin e Çamërisë Shqiptare deri me masakrat, vrasjet dhe dëbimin me dhunë te Shqiptarëve të Çamërisë më 1944-1945.

Pra Krahinës Shqiptare  ju hoqën shqiptarët musulmanë duke ju mohuar Shqiptarëve Çamë të krishterë te gjitha te drejtat njerëzore si gjuha etj.

Dhe këtu duhet kuptuar gjenerali nazifashist Zerva që i shkruan nje bashkëvrasësi K.Danit :" Duhet të jemi krenarë qe vramë e debuam Shqiptarët dhe ju mundësuam malësorve tanë të zbresin në fushat pjellore dhe ti gëzojnë ato".

 

Pra atyre qe e quajnë "çështje çame" le të kuptojnë se KRAHINA SHQIPTARE E ÇAMERISE ESHTE KRAHINA KRENARE E PASUR E BUKUR, BUZË DETIT JON që i kanë ngritur statujën e gjeneralit famëkeq Zerva për veprën e pastrimit etnik te Çamërisë Shqiptare vepër që vazhdon ende sot për të greqëzuar edhe pjesën tjeter jugore te Shqiperisë

 

Më 2005  mijëra Shqiptarë të Çamërisë në protestë dhe Përkujtimin e Çamërve të masakruar e të dëbuar me dhunë në Kllogjer. Me ngritjen e Partisë për Drejtësi Integrim dhe Unitet në Parlamentin Shqiptar u zgjodhën 5 Deputet Çamë. Nën drejtimin e Shpëtim Idrizit  Komuna e Konispolit, ose si ishte zyrtarizuar nën Mbretin Zog- Nënprefektura e Çamërisë nuk ju bashkua Dropullit  "minoritar"Me këtë Vepër Atdhetare ju ndalua grekëve të mernin me autobuza fëmijët e Konispolit duke i çuar përditë në Filat në shkollat greke?!

 

Dhe jo për to çuditur, si "shpërblim" Ilir Meta kur shkon në Athinë për këshilla tek grekët, grumbullon pranë vehtes Dhullot me sorollopët duke e "harruar"Nën Kryetarin e Kuvendit z. Shpëtim Idrizin që grekët të mos keqkuptoheshin me "këshillat" që do i drejtonin Metës "Miqësorët" grekë duke paguar "nacionalistat demokratë" te Tiranës me zgjedhjet e fundit arritën ta eliminojnë PARTINË ÇAME siç e quajnë ata.

 

Dhe kjo ndodh për fatëkeqësine e sotme Shqiptare politikanët "shqiptarë" që nga Berisha puthadori, Rama i dorëzoi Kyçin  e artë të Tiranës dhe xhuxhi Meta i dha shtetësinë antishqiptarit më të madh janullatosit vazhdojnë bisedimet "miqësore" që përveç "harrimit të ÇAMËRISË SHQIPTARE, TI FALIN DETIN, TOKAT PËR VARREZAT E USHTARËVE PUSHTUES, hapjen e shkollave greke edhe atje ku nuk ka asnjë grek.

 

PRA "MIQËSI E VËRTETË" DUKE QENË NË GJENDJE LUFTE PREJ 78 VJETËSH DHE NJËKOHËSISHT EDHE ANËTARË NË NATO!

 

ABSURDITET MË TË MADH NUK BESOJ SE GJENDET NË BOTË!!

 

VETËM MOS HARRONI SE EDHE NE BIBËL SHKRUHET MBASI I JEP DORËN GREKUT, NUMËRO GISHTAT"!

 

Tamam siç ka deklaruar ish Drejtori i CIA-s Jorgos Tenet :"NE GREKËT JEMI KOMPLOTISTA TË  LINDUR"

I PAHARRUARI RASIM BEBO

AGIM SHEHU 

Ka dy javë që na ka lënë pa praninë e tij, po për të mund të shkruash në çdo kohë, pasi ai hyn në njerëzit e shquar që duke u ndarë nga jeta mbi tokë, ka hyrë brënda kohës. Dhe koha do flasë për të, duke thënë dhe vlerësimet më të çmuara që jeta e gjallë ia kurseu. Por ai nuk pyeti kurrë për to, pasi ishte figurë e veçantë me një modesti dhe thjeshtësi që të habiste. Nëse kish gjë që atë e shqetsonte dhe e trondiste, ishte fati i Camërisë. Kur i kujtoje vëndlindjen - Camërinë, qënia e tij merrte psikologjinë e dhëmshur të fëmijës para lodrave të moshës. Në raste të tjera me dhimbje shpirti për vëndlindjen, tragjedia e Camërisë ushqente dramën e shpirtit të tij. Ia njoh mirë këtë gjëndje të dyzuar, pasi me të kam pasur letër këmbim e mesazhe të vazhdueshme herë të fuqishme me tronditje Atdheu, herë të gëzueshme me butësi miku. Flisnim dhe nga një kënd tjetër si përfaqësues, sado modest, të dy krahinave me jetë të madhe në historinë e kombit shqiptar, - njëri nga Camëria tjetri nga Labëria. Ia kujtoja këtë me gjysëm humori të çiltër, e Rasimi qeshte nga larg si fëmijë prej ëngjëlli. Pastaj më kujtonte me adhurim se për Camërinë janë vrarë qindra lebër kundër armikut të përbashkët e të pabesë, grekut shovenist. (për saktësim bindës, i kujtoja se në fshatin tim Progonat, kish fëmijë me emrin Mecovite - në Gugaj apo Lelaj- e më tej, Bezhani...Qenë vëndemrat shqiptare të cilat i mori dhunshëm Greqia, e që luftëtarët e fshatit si betim se ato qenë tonat dhe do t'i merrnim përsëri kur ta binte koha, ua ngjitën emërtim fëmijve si betim, apo ua lanë detyrë atyre kur të rriteshin)...Ne jemi një valle dyshe, apo një ylber me dy skaje - më thoshte nga larg Rasimi, dhe priste përgjigjen time. Unë shtoja - jemi gjithashtu dhe një vetëtimë me dy skaje të mprehta drite që sa të jetë gjallë do kërkojë të drejtën. - E ndjeja se ai, matanë Oqeanit, më përgëzonte me gjithë fuqinë e shpirtit. 

   Herët, kisha lexuar rastësisht diçka të tij, dhe më kish befasuar gjer në adhurim. Por njohjen e plotë e bëra pas takimit me të në Cikago, Me interesimin e poetit Dalan Luzi u bë aty një takim i gjerë letrar e artistik. Në krye, te krahu im u ul qerësisht një njeri i moshuar. U përshëndetëm e këmbyem emrat. Ishte Rasimi. Fytyrën ia lezetonte një gëzim i brendshëm, gati me ëmbëlsim fëmie. Iu përgjigja po ashtu gjëndjes së tij shpirtërore e i fola për pjekurinë dhe bukurinë e shkrimeve të tij, aq sa më kujtoheshin...Befas, me zë të çiltër e të përzemërt më tha ngadalë - jam shumë i lumtur, që këtu Camëria me Labërinë janë ulur krah më krah! - Nuk gjeta fjalë më të mira për t'iu përgjigjur, dhe buzëqesha si miratim...Në fund në mbyllje të tubimit, më futi dorën në xhep dhe më la një tufë dollarësh. Kundërshtova dhe u përpoqa t'ia ktheja. Ai ma preu - janë me urdhër, jo vetëm nga unë e do fyhen, Udhë e gjatë që nga Zvicra, e ke shumë harxhime...- U ulëm për kafe. Biseda e ngjarje të çdo lloji po ngjallnin të kaluarën me bukuri te veçantë historie. Rasimi shkruante në një fletorkë ato tregime që i uleshin në zemër. Sigurisht të Camërisë përpara. Dhe unë atje përqëndrohesha. Tregova sesi një i moshuar çam po përcillej  në banesën e fundit, dhe fytyrën e kish të qeshur. Pandehte se po e çonin në Camëri...-Rasimi buzëqeshi me zemër, pastaj fytyrën ia mbuloi një hije trishtimi për dramën e pazgjidhur ende të vëndlindjes. Pastaj e zbuta rrëfimin. Tregova ngjarjen që ma kish thënë im atë e që e kish parë me sy vetë në fshat kur qe 14 vjeç: Heroi Ismail Lesko Progonati vjen në vëndlindje nga Janina ku qe drejtues garnizoni. Bandat greke sulmojnë si ujqër një grup dasmorësh çamë, u marrin dhe kalin e grivër të nuses për t'i fyer. ...Kalon Ismail Leskua me trimat dhe shpartallon bandën që merr arratinë. Dasmorët përgëzojnë me të gjitha urimet kryetrimin progonatas, dhe i japin si dhuratë kalin e nuses. Bashkëfshatarët u habitën kur e panë me këtë kalë që nuk ia njihnin. Ai u tregoi ngjarjen, që im atë i vogël s'e ndau nga kujtesa. Sigurisht as unë. Rasimi po se po!

    Me Rasimin kam mbajtur vazhdimisht një lidhje të përzemërt. Aq sa i thjeshtë e i ndershëm, në përfytyrimin tim ai ngrihej gjithnjë e më i plotë një figurë personaliteti. Këmbenim krijimet tona. Ai shfaqej denjësisht dhe publicist, dhe studjues, dhe shkrimtar, dhe polemist, dhe historian. M'i dërgonte tërë kënaqësi botimet e tij. Më pëlqyen sidomos ZEUSI dhe DODONA. Më befasoi kultura e tij historike, thellimi në mitologjinë pelazgo-ilire që me Camërinë i lidhin fije ari. Në një rast më shprehu pikëllimin që botuesi çam ia kish nxjerrë librin e dashur të tij me gabime të pafalshme, me mospërfillje, thua ia kish botuar greku! Qesha miqësisht nga larg, duke e ngushëlluar se kjo është dëshmi e bukurisë së veprës. Më tej, shtypi publikoi thëniet e figurave të shquara të BE-së, Hahn e Flekenstajn, thënë veç e veç, se duhet zgjidhur më në fund çështja çame! I shkruaj nga larg Rasimit, të bëjmë gati kostumin e ri shqiptar se do vemi më në fund në Camëri. Ai qeshi me zemër. Jam gati, u përgjegj, do djeg shtëpinë për atë kostum. - Pas ca kohe, i them se ç'bëri me kostumin! Ma ktheu - e porosita, të zezë si shqiponja...Kam dhe këmishën e kuqe. Do vemi si dy flamurë...Po ç'e do! Të keqen e kemi brënda - shtoi me një trishtim të lodhur që na ka zënë për gryke. - E more vesh...Shqipëri zeza! Drejtuesi i Partisë udhëzon publikisht në Dibër, që votën më mirë ta hedhin në Drin se t'ia japin çamëve! Kuje e zezë. Athina udhëzon me gojën e tyre...Me kurthet nga "lart" kryesia e Partisë çame ikën nga Kuvëndi, dhe aty shtohen grekomanët! - Më tej shtoi: - Kryetari ynë, që mos qoftë, ka vetëm një "meritë", flet e flet llafe pa bukë, por asnjë veprim. Heshtje siç do Athina, sikur bën planin e saj...Ajo që s'i falet, u bashkua me kreun grek në Kuvënd, Dulen, që të bënin Fatos Nanon President, armikun e hapur të Camërisë...Ditë e zezë me fat të zi, e mjera Camëri! 25 vjet, dhe nuk u bë një revoltë çame sa të dridhej së pari Tirana...Ku vanë të parët tanë luanë...A do dalë një burrë i gjakut të tyre që të na prijë!...Por doemos do dalë. Camëria ka qënë dhe do mbetet Shqipëri!.. Nuk kam fuqi të shtoj më tej, miku im i dashur, se jam në fund të jetës. Besoj, ç'kam në mëndje e në zemër t'i kam thënë..." 

   Fjalë të tilla prej personaliteti me shkëndia martiri i lexoj e i përsëris në kujtesë, dhe ndjej një dhimbje shpirti ndaj figurës së tij. Ai jetoi gjatë, thua nga shpresa që ta shihte me sy gëzimin për t'u kthyer në vatrat e tyre. E gënjeu jeta me njerzit në tokë, dhe shkoi t'u qajë hallin Zotit dhe ëngjëjve - bëni njerzit njerëz dhe ndihmomani Camërinë! Izraeli nuk ka më shumë vlera e shënjtëri se sa "Pelazgët Hyjnorë" , siç i quan Homeri. Për këtë. unë lashë dëshmi mbi tokë , sado modeste, ZEUSIN dhe DODONËN...-

     Rasim Bebo u largua nga jeta mbi tokë, sepse e kërkoi përjetësia. Thuhet bukur, se artisti o njeriu i shquar kur vdes, fillon të jetojë. Jeta e veprës është shumë më e gjatë dhe më e çmuar në bukuri sesa jeta e rëndomtë. Zyrtarët meskinë dhe shpirtzinj me mjeshtëri të vetme hajdutin, që për figura të tilla si Rasim Bebo nuk u kujtuan për asnjë vlerësim, i kanë hedhur baltë me jetëgjatësi fytyrës së tyre. Emri i tij do vijë duke u rritur sipër veprës së tij në përmasat që i takojnë. Figurave të tilla, jeta dhe vepra ua zbukuron dhe vdekjen.

Huffington Post: The Chams — Rohingyas of Europe?

Akbar Ahmed, Contributor
12/21/2017 09:11 am ET

Just as the Rohingya are facing extinction or what the UN has called “ethnic cleansing,” the Cham people faced a similar fate a century ago in Europe. Unlike the Rohingya of Myanmar, however, the Chams are Europeans, from a continent that sees itself as representing modernity, human rights and civilization. I studied the community for my upcoming study, Journey into Europe: Islam, Immigration, and Identity (Brookings Institution Press, 2018) and their plight needs to be brought to the attention of the world.

Few have even heard of the Cham Muslims, whose very name, identity, and territory have been taken from them. The Chams are ethnic Albanians who speak their own dialect of Albanian and are indigenous to the area known as Chameria, which is on the Adriatic coast and mostly in the present-day northern Greek province of Epirus. During the Balkan Wars in 1912 and 1913, their region was annexed by Greece, and the Chams found themselves cut off from Albania by the international border. Killings were immediately carried out in villages.

Thousands escaped, many dying of fatigue, starvation, and typhus, and a stream of Chams began to flee to places like the United States.

The Chams were seen by Greeks as Greeks who betrayed them by converting to Islam when Ottomans ruled Greece. Albanian language education was banned, and the speaking of the Albanian language was forbidden in both public and private.

A campaign to drive the Muslim Chams out of Greece and assimilate the Chams who were Orthodox Christians was initiated, with paramilitary groups attacking villages and, as the scholars Robert Elsie and Bejtullah Destani write, “terrorising the population, and hundreds of young men were deported to camps on the islands of the Aegean Sea. Large swathes of land were expropriated under the pretense of an agrarian reform.”

The final push was made by the Greek military in 1944 and 1945, resulting in as many as 25,000 terror-stricken Chams crossing the border into Albania. Massacres by Greeks in one village alone, Filat, killed 1,286 people. A Cham woman who was twelve years old at the time recounted the horrors of what she witnessed in Filat: “They ordered all of us — men, women, girls, and boys, a total of 3,500 persons—to assemble on the main square . . . separating the men on one side from the women on the other. They took the men off somewhere and killed them, some with knives and others with cleavers. . . . I saw the three boys who were all tied up. They sliced off their ears, gouged out their eyes, cut off their feet, skinned them alive and then left them quivering like hens in a sack. . . . The women and girls were stripped, raped, and murdered.”

The “cleansing” campaign was successful, and the Cham minority disappeared in Greece. Over a period of less than ten years, as the scholar Lambros Baltsiotis notes, “nearly all mosques and especially minarets, visible symbols of Muslim presence, were demolished.”

The Chams were even purged from Greek documents and public registry rolls. The Cham population in Albania now numbers around 250,000 and they have a further population of 400,000 in other countries. The Chams continue to seek a right of return to their lands and properties in Greece, an acknowledgment of what was done to them, which they have commonly referred to as genocide, and the ability to gain back their Greek citizenship. A memorial to the Chams was constructed in Konispol, Albania, in 1994 and in commemoration of the killings and expulsion, the Cham have annually organized a march from Konispol to the Greek border on June 27. Complicating matters is the fact that Albania and Greece have technically remained in a state of war since 1940. (A law that Greece refuses to remove)

The Chams have a political party in Albania representing them, the Party for Justice, Integration and Unity, which currently has three seats in parliament. The Greek government asserts that the Cham had departed Greece on their own initiative, and elderly Chams born in Greece who wish to visit the land where they were born, as Robert Elsie in forms us, “are regularly turned back at the Greek-Albanian border. On occasion their passports are torn up in front of their eyes out of some irrational fear that these people, little old ladies for the most part, could destabilize the Greek state.”The Cham are referred to by Greek television anchors as “the pseudo-Chams” or “the self-so-called Chams.”The Greek government maintains, as its Foreign Ministry did as recently as September 2016, that “the Cham issue does not exist.”

The tragedy of the Chams and the Rohingya illustrates the dangers of ethnic and religious hatred. We pray that the Rohingya do not meet the same fate as the Cham in Greece. When Pope Francis recently met with some of the more than 600,000 Rohingya refugees who have fled across the border in the last few months in Bangladesh, he and the Rohingya wept. He told them, “In the name of everyone, of those who persecute you, of those who’ve done you wrong, above all, the world’s indifference, I ask you for forgiveness. I now appeal to your big heart, that you’re able to grant us the forgiveness we seek.”

Like the Pope asked the Rohingya, we should also ask the Chams to forgive us as we weep for our common humanity.

Albanians of Morea - Peloponnese

SHQIPËTARVET TË MORES!

O, Shqipëtarët e Mores,
Drit e fshehur prapa res,
Ju ndër grekërat ku rrini
Nam e nderë më nkë kini,
Dhe zakonet ju ndërrojen,
Gjak e gjuh ju shkatërrojen.
Atë folën gluh Kanari,
Miauli, Boçari e Sturnari;
Atë folën Kondurioti,
Karaskaqi e Varnaqoti,
E Xhavela e Griva e tjerë,
Të pa-mundurit ksifterë;
Edhe e folën gra të para,
Mosko e Dhespo të pa-klara,
E shpirt-madhia Bobolinë,
Se u-Ien gjith nka gjaku jinë.

O, Shqiptarët e Mores!
Më të fortit të kodhes,
Për me Grekërat kit ishin
Posi vllezër, në tru kishin,
Për lirin me ata luftuam,
Na nka Turqit i shpëtuam,
Derdhëm gjakun më të mirë,
Te gjith jeta bëm mizire,
Forën Turqvet i shuajtim,
Për ata rezik nkë ruajtim;
E të lënët pran na vun,
Mbë nj'an gjithve e nkë na zun,
As te kënka e burrëris,
Muarën hjen e mundësis,
Vet e muartin edhe thanë:
"Arbëresh mbi dhe nkë janë !

O, Shqiptarët e Mores !
Zoq të rritur jasht foles,
Rrini kat, po tue pritur,
Atë herë të ndepitur,
Aqë të lipur mot e monë,
Të në thresnjë mëma jonë;
Të na thet: ,,O bijt' e mi !
Të shpërisur ndë shqeni,
Ndë mes t'jerëvet te jeta,
Paçit embër ju rrameta,
Paçit embërin të ruar,
Edhe jasht të pa-harruar,
Si edhe juve ndër të huaj,
Nkë harrova mëma juaj.
Shpejt, o bij të shtrejtit t'im !
Ju përes te gjiri jim,
Anankasi, fluturoni,
Gjith atë çë riet kujtoni!"

Kush një shkluh, kush ka një thik,
Shpejt mbi Tyrkun, qen të lik,
U-lëshofshit si petrit,
Edhe u krefshit te një dit "!

Xhuzeppe Sqiro.

(Sofje 1900)

Bërës i kësaj vjersheje Zoti Xh. Sqiro është nga Shqiptarët e Italisë , lindurë në Piana-dei-Albanesi, në Siqeli. Zoti Sqiro është vjershëtor, të cilit gjuha jonë i detyron shumë të bukura, ka bërë „Rapsodie Albanese'' shtypurë 1887 në Palermë, prapë n'ato mot nxori ca numëra të një fletoreje shqipe „Arbri i ri" bashkëpunuarë me Zotin F. Stasi Petta, me 1891 nxori një librë në vjershë te bukura „Milo e Hajdhe", me 1897 „Këngat e Luftësë" plot zjar e shkreptimë, dhe tani afrë një Iibrë tjatrë në vjershë ,,Te dheu i huaj".

Këtu vjershëtori memëdhetar, qërton Shqipëtarët e Moresë që rrinë pa ndjenjë kombiare, dhe jane tue humbur gjuhën e tyre dhe kombësinë, dhe fjalët e fundit të vjershëtorit kërkojnë ndihme nga njëgjakësit tanë që janë në Greqi e jo nga Grekërit vetë se na duketë punë që s’bëhetë, të afëruarët e Shqipëtarëvet ne Greqia, sado që Grekërit e dëshërojnë këtë punë, na e kanë me dhelpëri, pas zakonit të tyre. (Lumo Skëndo)

Intelektuali Çam, Rasim Bebo ndërron jetë

Veprimtari e intelektuali z. Rasim Bebo ndërroi jetë më 12/12/2017. Rasim Bebo lindi më 14 prill të vitit 1926 në Shalës të Çamërisë, Shqipëri. Luftëtar trim në Batalionin Çamëria, profesor e prind i përkushtuar, në moshën 91-vjeçare, ky njeri i rrallë, nuk rreshti së shkruari, me një pasion atdhedashurie, për fatet e kombit shqiptar, teksa banon prej vitesh në SHBA, ka në shpirtin e tij të madh, një zjarr të fuqishëm, të pashuar prej vitesh, për Shqipërinë dhe Çamërinë martire. Prej 20 vitesh ai vijoi aktivitetin e tij si historian e studiues në mërgim në Çikago të Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Historiani Rasim Bebo sot rendit disa libra: “DODONA”, “ZEUSI”, “SHQIPËRIA NË GJURMËT E KOHËS”, “HISTORI ME SHKRONJA GJAKU” etj dhe arrin të bëjë shtrirjen e plotë të studimeve të tij, mbi të gjithë historinë e Shqipërisë nga lashtësia deri sot. Komuniteti shqiptar në përgjithësi e njeh atë si intelektual që ka shkruar e artikuluar në mënyrë asnjëanëse për problematikën e shqiptarëve të diasporës, çështjes së origjinës pellazgo-ilire dhe në veçanti të kauzës së shqiptarëve të Çamërisë.